Rogue Angel 4

Rogue Angel 4

maandag 18 oktober 2010

Schijn bedriegt? Rust in het Drakennest...

Op maandag mocht ik op groepsbezoek en op dinsdag kwamen de juffen op thuisbezoek. 's Woensdags was er open middag op het MKD en donderdags was ik er maar lekker met de kleine draak tussenuit geknepen naar de stad.
Na zijn start op het MKD op 30 augustus leek er al heel snel een duidelijke verbetering zichtbaar bij onze grote kleine man. Over het algemeen was hij rustiger geworden, bewuster en het lijkt tot op vandaag of hij veel beter in zijn vel zit dan afgelopen jaar op de Montessori.

Jammer genoeg zit ik nog in de fase dat ik niet kan geloven dat de positieve lijn doorzet (voor de kenners van Charmed; een Piper-kwaaltje), ik heb de laatste tijd te vaak ervaren dat wanneer ik er eindelijk in durfde te berusten dat er iets de goede kant omging, de boel weer omsloeg of zelfs instortte..

Gelukkig wisten de juffen mij te vertellen dat ze ook een stijgende lijn zagen bij Damian, zowel in de groep (Duizendpoot) als in de klas (Klimop)
Voorheen was het zo dat er een zeker (dis-)balans was in Damian's gedrag; ging het thuis beter, dan ging het op school niet zo goed en ging dat dan weer beter, dan was hij thuis niet te houden. Het lijkt er voorlopig op dat er nu wel een balans is en dat is zeker al sneller dan vorig schooljaar!

Of het ook rustig zal blijven valt even te bezien. Volgende maand mogen we met Damian naar het Sofia kinderziekenhuis voor verder psychologisch (of psychiatrisch) onderzoek. Aan de ene kant is er de opluchting dat er nu serieus naar de oorzaak van zijn gedrag gekeken gaat worden, maar het Sofia klinkt zo zwaar (ondanks dat het natuurlijk een prima ziekenhuis is, met de nodige specialisten in huis)
Heel zwart-wit krijgen we straks waarschijnlijk een stempel voor Damian; het zij iets binnen het autistische spectrum (ASS, PDD-NOS, Asperger) of nog iets heel anders (bijv. MCDD, ADHD of een andere hippe term met een leuke afkorting voor veel te moeilijke symptomen)
Nog zwart-witter, we hebben straks wellicht een gehandicapt kind, want hoe krom het ook is, dat zou Damian zijn met zijn ontwikkelings- (gedrags-) stoornis.

Ook weer zo dubbel, want het klinkt zo zwaar en als er iets is wat ik niet graag doe, is het toegeven dat we het af en toe toch best zwaar hebben met Damian. De strijd rondom school, de strijd thuis en wat ik eigenlijk momenteel het moeilijkste vind: je kunt geen dagje met hem weg of een uitstapje maken, want hij is daarna dubbel zo dwars, niet alleen thuis, maar ook op straat en in de supermarkt bijvoorbeeld. Niets zo irritant als (wellicht goed bedoelde?) niet-gevraagde adviezen van anderen, die niet aan de buitenkant kunnen zien dat ons draakje een net even andere gebruiksaanwijzing heeft dan 'het gemiddelde kind'

Het weerhoudt ons er trouwens niet van om leuke dingen met hem te gaan doen, maar het moet wel heel gedoseerd. Het volle weekend op stap betekent de rest van de volgende week gedoe, alhoewel we dat er wel voor over hebben wanneer je hem dan ziet genieten van een leuke attractie :-)

Volgende week heeft hij herstvakantie en hoewel hij het nog niet weet, ga ik waarschijnlijk een dagje met hem naar Moviepark Germany. Zodra hij de reclames op TV ziet begint hij al te stralen!

Hopelijk gedraagt hij zich een beetje en mochten er alsnog ouders zijn met commentaar, dan laat deze mama-draak wel even het achterste van haar tong zien!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Test reacties