Mijn nieuwe job als barista voelt niet als werken. Ik ben de hele dag lekker bezig met kwaliteitskoffie, heb gezellige gasten en partners (bij Starbucks heb je geen collega's, maar partners), leer veel bij en maak deel uit van een leuke buurt. Ok, de brandmeldingen op het station daar ben ik ondertussen wel redelijk klaar mee, maar al met al heb ik weinig te klagen.
Een van de waarden van Starbucks heeft betrekking op betrokkenheid en maatschappelijke initiatieven. Vandaar dat mijn lieftallige partners (zwaar in de minderheid op de werkvloer, maar ze staan hun mannetje!) besloten hebben om bij te dragen aan November. Voor diegenen die nog niet bekend zijn met de Movember Foundation; deze organisatie zet zich in om de gezondheid van de man een nieuw gezicht te geven (zie nl.movember.com)
Movember is de samentrekking van 'moustache' en 'november' en daagt mannen overal ter wereld uit om zich voor het goede doel te laten sponsoren om hun snor te laten staan. Geen nepsnorren en sikjes, maar 30 dagen lang een flinke snor. Afgelopen weekend trof ik dus een paar mooie blote-billen-gezichten aan in de store :) Nu we een week verder zijn begint er al het een en ander zichtbaar te worden, maar het gaat natuurlijk niet alleen om de 'mo', onze 'mo bros' hebben ook sponsoren en/of donateurs nodig. Als 'mo sista' steun ik dit inititatief en wil jullie het volgende vragen: Neem eens een kijkje op de website en wanneer je zoekt op team Starbucks (aangevoerd door Mike en verder bestaande uit Tim en Tom en ik) kun je (eventueel ook anoniem) een donatie doen. Alle giften zijn welkom en natuurlijk is iedereen van harte welkom om in de loop van de maand, onder het genot van een overheerlijke koffie, het resultaat te komen bewonderen!
Grow a mo and make my day...
"Geen nieuws is goed nieuws"
Dan zal het - volgens mijn activiteiten op mijn website en blog - wel héél goed met mij gaan :) Op zich klopt dat ook wel. Sinds eind augustus van dit jaar heb ik ander werk en alhoewel iets nieuws altijd de nodige spanningen met zich meebrengt is deze ommekeer vooral een positieve geweest. In plaats van 15.00 beginnen ben ik over het algemeen al na 14.00 klaar met werken en kan ik thuis wachten tot Damian uit school komt, samen boodschapjes doen en rustig aan het eten beginnen.
Het kostte wel wat pijn en moeite nu de wekker de gehele week voor 5.00 af gaat, maar alles went..
Wat ik nu wel weer merk is een proces waar ik al vaker doorheen ben gegaan wanneer er iets (ingrijpend) verandert binnen mijn gezin. Ik sluit me wat meer af voor de buitenwereld. Een deel van mij is er op zo'n moment niet mee bezig en ook richt ik me met zoveel energie op het nieuwe dat ik niet veel meer over houdt voor andere dingen. Een ritme waar ik ruwweg al zo'n 10-12 jaar in zit is 180 graden omgedraaid en ondanks dat ik nu des te meer dingen doe waar ik juist energie van krijg, merk ik wel dat mijn lichaam hier aan moet wennen. In combinatie met de wintertijd en kortere dagen heb ik nog wel eens moeite gehad om uit bed te komen de afgelopen tijd.
Wispelturig als ik ben, is dit nu erg goed merkbaar op sociale media. Dan ben ik er wel, dan weer niet. Ik like van alles, maar voeg niet echt iets toe. Allerlei zaken, zowel online als in real life, komen in de wacht te staan. Mijn huishouden is een rommeltje, mijn agenda een chaos en naast dat ik een aantal zaken echt af heb moeten kappen (come to me, my Cinderella) heb ik naar familie en vrienden toe minder laten horen dan dat ik zou willen.
Gelukkig weten de mensen om me heen vaak wel hoe laat het is wanneer ik me als een kip-zonder-kop op iets nieuws stort en vervolgens de wereld om me heen compleet lijk te vergeten. Uit het oog is gelukkig niet uit het hart en geloof me, het komt wel weer.
Voor nu is het een beetje 'wij tegen de rest van de wereld' Mijn focus ligt op mijn gezinnetje en het zoeken en vinden van een nieuwe balans. Gelukkig is mijn keuze voor verandering al wel beloont met een stuk minder stress en de bijbehorende (fysieke) klachten. Ik ben vaker thuis voor en met mijn mannen, heb weer vrije weekenden (I love it!!!) en doe alsnog iets wat ik ontzettend leuk vind en dat ook nog bijna part-time momenteel... ;)
Mocht ik dus na dit blog weer een tijdje stilvallen; geen paniek! Ik bewandel een nieuw pad en waar ik het eerst nog voetje voor voetje af moest tasten kan ik snel genoeg weer lekker doorlopen en gaan onze paden weer kruisen en samenkomen. Ik struikel af en toe nog en wil nog wel eens blijven hangen om iets aan de rand van het pad te bewonderen, maar in mijn eigen tempo haal ik je wel weer in.
"Geduld is een schone zaak"
Dus wacht nog even af, bekijk zelf eens waar je prioriteiten liggen; wie je bent en wat je doet. Ik hoop voor je dat je - net zoals ik - iets hebt gevonden waar je energie van krijgt, een passie die je kunt volgen, een verhaal dat je kunt vertellen. Stilte hoeft niet altijd gevuld te worden, dus geniet ervan in deze drukke en gehaaste maatschappij. Ik spreek je later...
