What goes up...

What goes up...

Het leek zo goed te gaan. Na de eerste dagen met methylfenidaat werden de bijwerkingen en de bibbers gelukkig minder. Het leek er wel op dat de tussentijd van 3,5uur net iets te lang was, aangezien ik na 2,5 tot 3 uur alweer lichtelijk die bibbers terugkreeg. Afgelopen dinsdag belde de psychiater voor een korte telefonische evaluatie. We hebben afgesproken dat ik de inname-tijd zou veranderen, zodat er maar 3 uur tussen zouden zitten om eens te zien of dat het 'probleem' oplost. Helaas heb ik uiteindelijk een turbulente week achter de rug.

Must come down...

Ik begon na een kleine week al het idee te krijgen dat het niet zoveel meer voor me deed, behalve de bibbers en het opgejaagde opvlieger-gevoel. De eerste dagen had ik het gevoel om door dikke mist heen te moeten (vooruitlopend op de daadwerkelijke mist van de afgelopen dagen!) waardoor ik gevoelsmatig heel traag werd. Uiteindelijk kreeg ik dit ook bevestigd op het werk, dus in plaats van een betere concentratie met dezelfde (maar beter gestuurde) energie, werd het vermoeiend en zo zwaar om te focussen dat ik me niet meer af kon laten leiden.
Afijn, vanaf woensdagavond ging ik helemaal los. Mijn inname-schema was veranderd van 7.30 - 11.00 - 14.30 - 18.00 naar 7.30 - 10.30 - 13.30 - 16.30 met een eventuele extra inname om 19.30 op werkavonden. In afwachting van het effect op mijn slaap zou ik mogen beginnen met een hele tablet om 19.30 (10mg) of - indien ik er slechter van zou gaan slapen - een halve (5mg)
Woensdagavond was ik aan het einde van de avond onrustig, bibberig, slap op mijn benen en overprikkeld. Wellicht toch die laatste tablet?
Donderdag begon het onrustige gevoel al eerder op de dag en ik begon te merken dat het niet meer te wijten was aan de inname tijd en/of eventuele rebound. Na het werken (ik had gelukkig een dagdienst) was ik bekaf en gedesoriënteerd.
Vrijdag ben ik slap wakker geworden en dat de gehele dag gebleven. Ik heb dan ook de hele dag op de bank gelegen/gezeten en belde 's middags al of een collega die avond in zou kunnen vallen voor me. Eigenwijs als ik ben wilde ik het in ieder geval probereb, wat resulteerde in 2 werkuren van 17.00 tot 19.00 waarin de tijd voorbij kroop, ik me totaal niet kon focussen en het gevoel had alsof ik ieder moment van mijn stokje kon gaan...
Ik heb me op laten halen en een collega is vanuit Bavel naar Breda gekomen zodat ik naar huis kon.
Ineens was ik weer 18, met evenwichtsstoornissen, ziekte van Pfeiffer en cytomegalie en had ik behoeft aan een looprek en heel veel rust...
Vanaf afgelopen zaterdag heb ik dus geen medicijnen meer ingenomen. Het voelt momenteel niet goed en ik wil niet dat mijn functioneren er zo nadelig door beïnvloed wordt. Vanmiddag naar de psychiater toe en eens zien hoe en wat er verder gaat gebeuren.

What goes up, must come down. Maar om het postief te houden: the only way is up! Vanaf hier kan het alleen maar beter gaan...

Hoofd in de wolken

De 3e ochtend met pillen slikken volgens een tijdschema. Het schema is goed vol te houden, maar na 2 volle dagen meds begin ik in de gaten te krijgen wat ze met me doen. Na slechts 1 dag vond ik het moeilijk om daar al iets over te zeggen, want ik kon ook gewoon een goede of slechte dag hebben, maar ik denk dat ik de eerste rebounds al heb mogen proeven. Of ik ben vervroegd in de overgang en heb opvliegers?! Zo voelde het namelijk. Twee avonden achter elkaar, ongeveer 2,5 uur na het innemen van de laatste tablet kreeg ik erg last van hartkloppingen (tussen de 114 en 138), een droge mond, kortademigheid en zo'n algeheel gevoel alsof je een marathon hebt gelopen in de Sahara... Of het echt een regelmatig terugkerend iets gaat worden weet ik niet, maar het voelde vor mij als 'duidelijk' een effect van de meds.
On the bright side; ik heb wel het idee dat ze al iets voor me doen. De manier waarop, daar zal ik wel even aan moeten wennen; het lijkt namelijk of ik zowel lichamelijk als geestelijk door een dichte mist ga. Ik heb minder last van 'ruis' - normaal hoor ik teveel, zowel binnen als buiten mijn hoofd. Het is een beetje het idee van een verdoving, maar die zorgt er dan wel voor dat die eeuwige verhalenverteller in mijn hoofd maar 1 verhaal kan vertellen in plaats van 13 tegelijk. Ik heb ook geen soundtrack meer in mijn hoofd zitten; dat muzikale stukje ergens in mijn prettig gestoorde hoofd dat continue een liedje aan het meezingen is.
Al met al dus al wel merkbaar verschil. Nu nog maar de vraag of dit zo blijft? Wellicht zal ik over een paar dagen een heel ander verhaal vertellen, maar ik moet toch wat meer in het nu leven, dus dit is er een goed moment voor.
Aankomende dinsdag heb ik mijn telefonisch consult en kunnen we weer verder gaan kijken. Voor nu ga ik gewoon lekker door. Ik slik niet alles, maar wat lijkt het me heerlijk om weer eens echte rust te vinden!

Haantje de voorste

Gisteren had ik mijn eerste afspraak bij de psychiater. Alleen al van het woord kreeg ik de kriebels, er hangt toch nog een redelijk negatief stempel op psychologen en psychiaters (dan ben je namelijk ziek in je hoofd...) Het was echter een heel duidelijk gesprek en heerlijk in mijn eigen vetrouwde tempo. De afgelopen weken heb ik veel uitleg gehad en veel gelezen over ADHD-medicatie. Over het 'ontbreken' van dopamine en noradrenaline; hoe prikkels niet juist verwerkt worden doordat er weinig tot geen neurotransmitters bij de juiste receptoren aankomen om die prikkels om te zetten in handelingen en over de verschillende werkzame stoffen die op de markt zijn en wat ze doen.

In a nutshell: de meestgebruikte ADHD-meds zijn stimulerende middelen; methylfenidaat en dextro-amfetamine. Ze stimuleren de aanmaak van dopamine of remmen de teruggave, waardoor je impulsen beter kunt verwerken en je concentratie toe zou moeten nemen.
Je hebt kortwerkende en langwerkende meds en het komt er voornamelijk op neer dat je veel moet uitproberen en experimenteren om uit te komen bij het middel dat voor jou het beste werkt. Voor sommige mensen werkt het, voor sommigen niet.

Tijdsschema's, doseringen, bijwerkingen en rebound. Het zijn termen die ik vaak gehoord heb en gelukkig begrijp ik het verhaal zo goed als kan. Voor iemand die liever alternatieven zoekt - aan mijn lijf geen polonaise - was ik dus wel een beetje nerveus om deze stap te zetten, maar niet geschoten is altijd mis en baat het niet dan schaadt het niet...

Nu liggen er 2 doosjes op mijn bureau: Methylfenidaat HCI 10 mg. De bedoeling is dat ik per dag 4 keer 1 tablet inneem en dan wordt het simpelweg afwachten. Doet het iets? Wat doet het? Voel ik me er goed bij of - zoals op dit moment ruim een uur na de eerste inname - een beetje groggy, licht in mijn hoofd? Volgende week heb ik een telefonisch consult met mijn psychiater om mijn eerste week te bespreken. Wellicht werkt het, maar moet de dosering en/of tijd van inname aangepast worden. Wellicht voel ik me er niet goed bij of werkt het helemaal niet en kan ik uitwijken naar een ander middel. Momenteel heb ik nog veel vraagtekens, maar ik zie wel waar het schip strandt... In geval van nood kan ik altijd iemand bellen en ik wil het zeker een kans geven.

Niet ieder ADHD-er zal baat hebben bij medicatie, het is geen kwestie "ADHD? Pil erin!"
Maar er zijn genoeg mensen voor wie het wel werkt. Voor wie het dat beetje extra concentratie en helderheid kan bieden om de dagelijkse gang van zaken te versoepelen.

Hoe het ook loopt, ik blijf gewoon mezelf, want misschien verminderen mijn symptomen nu wel, maar mijn karakter blijft. Kip zonder kop, dat wordt wellicht wat minder, maar ik ben en blijf haantje-de-voorste!