What goes up...

What goes up...

Het leek zo goed te gaan. Na de eerste dagen met methylfenidaat werden de bijwerkingen en de bibbers gelukkig minder. Het leek er wel op dat de tussentijd van 3,5uur net iets te lang was, aangezien ik na 2,5 tot 3 uur alweer lichtelijk die bibbers terugkreeg. Afgelopen dinsdag belde de psychiater voor een korte telefonische evaluatie. We hebben afgesproken dat ik de inname-tijd zou veranderen, zodat er maar 3 uur tussen zouden zitten om eens te zien of dat het 'probleem' oplost. Helaas heb ik uiteindelijk een turbulente week achter de rug.

Must come down...

Ik begon na een kleine week al het idee te krijgen dat het niet zoveel meer voor me deed, behalve de bibbers en het opgejaagde opvlieger-gevoel. De eerste dagen had ik het gevoel om door dikke mist heen te moeten (vooruitlopend op de daadwerkelijke mist van de afgelopen dagen!) waardoor ik gevoelsmatig heel traag werd. Uiteindelijk kreeg ik dit ook bevestigd op het werk, dus in plaats van een betere concentratie met dezelfde (maar beter gestuurde) energie, werd het vermoeiend en zo zwaar om te focussen dat ik me niet meer af kon laten leiden.
Afijn, vanaf woensdagavond ging ik helemaal los. Mijn inname-schema was veranderd van 7.30 - 11.00 - 14.30 - 18.00 naar 7.30 - 10.30 - 13.30 - 16.30 met een eventuele extra inname om 19.30 op werkavonden. In afwachting van het effect op mijn slaap zou ik mogen beginnen met een hele tablet om 19.30 (10mg) of - indien ik er slechter van zou gaan slapen - een halve (5mg)
Woensdagavond was ik aan het einde van de avond onrustig, bibberig, slap op mijn benen en overprikkeld. Wellicht toch die laatste tablet?
Donderdag begon het onrustige gevoel al eerder op de dag en ik begon te merken dat het niet meer te wijten was aan de inname tijd en/of eventuele rebound. Na het werken (ik had gelukkig een dagdienst) was ik bekaf en gedesoriënteerd.
Vrijdag ben ik slap wakker geworden en dat de gehele dag gebleven. Ik heb dan ook de hele dag op de bank gelegen/gezeten en belde 's middags al of een collega die avond in zou kunnen vallen voor me. Eigenwijs als ik ben wilde ik het in ieder geval probereb, wat resulteerde in 2 werkuren van 17.00 tot 19.00 waarin de tijd voorbij kroop, ik me totaal niet kon focussen en het gevoel had alsof ik ieder moment van mijn stokje kon gaan...
Ik heb me op laten halen en een collega is vanuit Bavel naar Breda gekomen zodat ik naar huis kon.
Ineens was ik weer 18, met evenwichtsstoornissen, ziekte van Pfeiffer en cytomegalie en had ik behoeft aan een looprek en heel veel rust...
Vanaf afgelopen zaterdag heb ik dus geen medicijnen meer ingenomen. Het voelt momenteel niet goed en ik wil niet dat mijn functioneren er zo nadelig door beïnvloed wordt. Vanmiddag naar de psychiater toe en eens zien hoe en wat er verder gaat gebeuren.

What goes up, must come down. Maar om het postief te houden: the only way is up! Vanaf hier kan het alleen maar beter gaan...