De status van mijn Hyves was als volgt:
Balen omdat
school belde: Damian heeft in een driftbui het kantoor van de directeur op zijn
kop gezet...
Ik was gisteren al onderweg om Damian op te halen
toen er gebeld werd van school. Of ik alsjeblieft Damian al wilde halen, want
het was foute boel. Eenmaal op school trof ik mijn grote kleine man huilend bij
het kantoor van directeur Jos. Hij klaagde over hoofdpijn en had in een driftbui
alle stoelen door de kamer gegooid. Gelukkig hield Jos op tijd de tafel tegen,
anders had ie die ook omgekregen.
Achteraf vind ik het al heel knap dat
Damian de stoelen uberhaupt op heeft kunnen tillen...
Afijn, toen ik er eenmaal was kalmeerde ie wat en
zijn we heel snel richting huis gegaan, maar ik zat er wel even helemaal
doorheen. Straks wordt het weer stressen, omdat ik bang ben dat het nog een keer
zal gebeuren...
Mijn gezinscoach zou het gelijk doorgeven aan de GGZ, waar
we door wat extra druk van bovengenoemde coach, al eerder langs kunnen.
Vrijdag na de Pasen mogen we al op consult komen en hoe cru het ook
klinkt; ik hoop echt dat ze een diagnose kunnen stellen. Niet omdat ik graag wil
dat mijn kind iets mankeert, maar als er een diagnose is, weten we tenminste hoe
we verder kunnen. Als hij echt een autistische stoornis heeft, ADHD of iets in
die trant, hebben we wat meer duidelijkheid qua 'gebruiksaanwijzing' om het even
heel kind-onvriendelijk te noemen en kunnen we zelfs een rugzakje aanvragen voor
extra begeleiding en zorg.
Wat ook zal schelen is mijn zelfvertrouwen en
waardering. Nu voel ik me namelijk bij vlagen een ontzettend slechte moeder,
vooral als mijn kind weer eens een ander kind pijn heeft gedaan. Hij staat nu al
bekend als het kind dat steeds gilt en slaat...
Na zelf jarenlang gepest te zijn op school, had ik
gehoopt dat dat mijn kind bespaard zou blijven, maar momenteel wijst de praktijk
anders uit. Damian is zo ontzettend slim en opmerkelijk, maar er zijn zoveel
dingen die hij totaal niet lijkt te snappen, qua omgang en sociale regels, dat
hij zichzelf buiten de groep plaatst met zijn gedrag.
Wie weet wat ze
zullen zeggen als we eenmaal het consult achter de rug hebben, ik hou je in
ieder geval op de hoogte van alle ontwikkelingen. Zo ook de komende
ontwikkelingen qua werk, wat ik waarschijnlijk minder ga doen om thuis meer
structuur en regelmaat te kunnen bieden.
Mijn lieve mannetje gaat
namelijk voor, eigenlijk op zo'n beetje alles en ik wil er voor hem kunnen zijn
als ie dat nodig heeft, ook zal zou dat betekenen dat we financieel wat krapper
komen te zitten. Ik ben namelijk (vanwege buikgriep) de laatste dagen wat meer
thuis geweest en heb veel na kunnen denken over het een en ander. Geld maakt
niet gelukkig, het helpt misschien wel een beetje, maar ik ga lekker een stapje
terug doen en weer leren genieten van de kleine dingen, samen met mijn grote
kleine man, want die verdient alleen het beste...