Balen omdat school belde: Damian heeft in een driftbui het kantoor van de directeur op zijn kop gezet...
Ik was gisteren al onderweg om Damian op te halen toen er gebeld werd van school. Of ik alsjeblieft Damian al wilde halen, want het was foute boel. Eenmaal op school trof ik mijn grote kleine man huilend bij het kantoor van directeur Jos. Hij klaagde over hoofdpijn en had in een driftbui alle stoelen door de kamer gegooid. Gelukkig hield Jos op tijd de tafel tegen, anders had ie die ook omgekregen.
Achteraf vind ik het al heel knap dat Damian de stoelen uberhaupt op heeft kunnen tillen...
Afijn, toen ik er eenmaal was kalmeerde ie wat en zijn we heel snel richting huis gegaan, maar ik zat er wel even helemaal doorheen. Straks wordt het weer stressen, omdat ik bang ben dat het nog een keer zal gebeuren...
Mijn gezinscoach zou het gelijk doorgeven aan de GGZ, waar we door wat extra druk van bovengenoemde coach, al eerder langs kunnen.
Vrijdag na de Pasen mogen we al op consult komen en hoe cru het ook klinkt; ik hoop echt dat ze een diagnose kunnen stellen. Niet omdat ik graag wil dat mijn kind iets mankeert, maar als er een diagnose is, weten we tenminste hoe we verder kunnen. Als hij echt een autistische stoornis heeft, ADHD of iets in die trant, hebben we wat meer duidelijkheid qua 'gebruiksaanwijzing' om het even heel kind-onvriendelijk te noemen en kunnen we zelfs een rugzakje aanvragen voor extra begeleiding en zorg.
Wat ook zal schelen is mijn zelfvertrouwen en waardering. Nu voel ik me namelijk bij vlagen een ontzettend slechte moeder, vooral als mijn kind weer eens een ander kind pijn heeft gedaan. Hij staat nu al bekend als het kind dat steeds gilt en slaat...
Na zelf jarenlang gepest te zijn op school, had ik gehoopt dat dat mijn kind bespaard zou blijven, maar momenteel wijst de praktijk anders uit. Damian is zo ontzettend slim en opmerkelijk, maar er zijn zoveel dingen die hij totaal niet lijkt te snappen, qua omgang en sociale regels, dat hij zichzelf buiten de groep plaatst met zijn gedrag.
Wie weet wat ze zullen zeggen als we eenmaal het consult achter de rug hebben, ik hou je in ieder geval op de hoogte van alle ontwikkelingen. Zo ook de komende ontwikkelingen qua werk, wat ik waarschijnlijk minder ga doen om thuis meer structuur en regelmaat te kunnen bieden.
Mijn lieve mannetje gaat namelijk voor, eigenlijk op zo'n beetje alles en ik wil er voor hem kunnen zijn als ie dat nodig heeft, ook zal zou dat betekenen dat we financieel wat krapper komen te zitten. Ik ben namelijk (vanwege buikgriep) de laatste dagen wat meer thuis geweest en heb veel na kunnen denken over het een en ander. Geld maakt niet gelukkig, het helpt misschien wel een beetje, maar ik ga lekker een stapje terug doen en weer leren genieten van de kleine dingen, samen met mijn grote kleine man, want die verdient alleen het beste...
