Als je kind anders is... - een vergelijking -

Wanneer je een kindje krijgt, is dat net alsof je een heerlijke reis gaat plannen, naar Hawaï bijvoorbeeld. Dan koop je een flink aantal reisgidsen en je stelt jezelf de mooiste situaties voor: met een cocktail in de hand op een prachtig tropisch strand; heerlijk warm weer; vriendelijke mensen in rokjes van stro die bloemenkransen uitdelen; surfen op een azuurblauwe zee. Het is allemaal erg romantisch.

Na maanden van voorpret komt dan eindelijk de dag dat je op reis gaat. Je pakt je koffers en hup, daar ga je.

Een paar uur later landt het vliegtuig. De gezagvoerder roept om: "Dames en heren, we zijn geland op het vliegveld van Reyjavik."

"Wat?! Reykjavik?! Dat is IJsland!" zeg je. "Hoezo IJsland? Ik heb geboekt voor Hawaï!We gingen toch naar Hawaï? Ik droom er al mijn hele leven van om naar Hawaï te gaan."

Maar blijkbaar is het vluchtplan veranderd. Het vliegtuig is in IJsland geland en daar zul je moeten blijven. Wat je moet bedenken is dat ze je heus niet naar een afschuwelijke smerige plek vol ziektes en hongersnood hebben gebracht. Het is hier gewoon anders.

Dus moet je eropuit om nieuwe gidsen te kopen. En je moet misschien een hele nieuwe taal leren. En je zult een hele nieuwe groep mensen ontmoeten, die je anders nooit zou hebben ontmoet.

Het is gewoon een andere plek. Het is er wat kouder dan in Hawaï en het is minder romantisch. Maar nadat je daar een tijdje bent geweest en weer tot rust bent gekomen, kijk je eens rond. En dan zie je dat er in IJsland prachtige plekken zijn: de prachtige woeste natuur, de geisers, de stilte. En net als op Hawaï zijn de mensen in IJsland erg vriendelijk, ook al zullen ze je geen bloemenkransen aanbieden.

Maar iedereen die je kent, gaat naar Hawaï of komt er net vandaan. En ze hebben prachtige verhalen over hoe geweldig het daar was. Dan zul je de rest van je leven zeggen: "Tja, daar zou ik ook heen gaan. Dat was tenminste het plan."

En de pijn die je daarbij voelt, zal nooit en nooit meer weggaan. Die droom ben je voorgoed kwijt.

Maar als je de rest van je leven maar blijft mokken over het feit dat je niet naar Hawaï hebt kunnen gaan, zul je nooit kunnen genieten van alle heerlijke en speciale dingen...

die IJsland te bieden heeft!

(overgenomen uit het Autisme Kookboek van Susan Lord, die deze tekst weer ontleend heeft aan Emily Perl Kingsley - 1987)