Op maandag mocht ik op groepsbezoek en op dinsdag kwamen de juffen op
thuisbezoek. 's Woensdags was er open middag op het MKD en donderdags was ik er
maar lekker met de kleine draak tussenuit geknepen naar de stad.
Na zijn
start op het MKD op 30 augustus leek er al heel snel een duidelijke verbetering
zichtbaar bij onze grote kleine man. Over het algemeen was hij rustiger
geworden, bewuster en het lijkt tot op vandaag of hij veel beter in zijn vel zit
dan afgelopen jaar op de Montessori.
Jammer genoeg zit ik nog in de fase
dat ik niet kan geloven dat de positieve lijn doorzet (voor de kenners van
Charmed; een Piper-kwaaltje), ik heb de laatste tijd te vaak ervaren dat wanneer
ik er eindelijk in durfde te berusten dat er iets de goede kant omging, de boel
weer omsloeg of zelfs instortte..
Gelukkig wisten de juffen mij te
vertellen dat ze ook een stijgende lijn zagen bij Damian, zowel in de groep
(Duizendpoot) als in de klas (Klimop)
Voorheen was het zo dat er een zeker
(dis-)balans was in Damian's gedrag; ging het thuis beter, dan ging het op
school niet zo goed en ging dat dan weer beter, dan was hij thuis niet te
houden. Het lijkt er voorlopig op dat er nu wel een balans is en dat is zeker al
sneller dan vorig schooljaar!
Of het ook rustig zal blijven valt even te
bezien. Volgende maand mogen we met Damian naar het Sofia kinderziekenhuis voor
verder psychologisch (of psychiatrisch) onderzoek. Aan de ene kant is er de
opluchting dat er nu serieus naar de oorzaak van zijn gedrag gekeken gaat
worden, maar het Sofia klinkt zo zwaar (ondanks dat het natuurlijk een prima
ziekenhuis is, met de nodige specialisten in huis)
Heel zwart-wit krijgen we
straks waarschijnlijk een stempel voor Damian; het zij iets binnen het
autistische spectrum (ASS, PDD-NOS, Asperger) of nog iets heel anders (bijv.
MCDD, ADHD of een andere hippe term met een leuke afkorting voor veel te
moeilijke symptomen)
Nog zwart-witter, we hebben straks wellicht een
gehandicapt kind, want hoe krom het ook is, dat zou Damian zijn met zijn
ontwikkelings- (gedrags-) stoornis.
Ook weer zo dubbel, want het klinkt
zo zwaar en als er iets is wat ik niet graag doe, is het toegeven dat we het af
en toe toch best zwaar hebben met Damian. De strijd rondom school, de strijd
thuis en wat ik eigenlijk momenteel het moeilijkste vind: je kunt geen dagje met
hem weg of een uitstapje maken, want hij is daarna dubbel zo dwars, niet alleen
thuis, maar ook op straat en in de supermarkt bijvoorbeeld. Niets zo irritant
als (wellicht goed bedoelde?) niet-gevraagde adviezen van anderen, die niet aan
de buitenkant kunnen zien dat ons draakje een net even andere gebruiksaanwijzing
heeft dan 'het gemiddelde kind'
Het weerhoudt ons er trouwens niet van
om leuke dingen met hem te gaan doen, maar het moet wel heel gedoseerd. Het
volle weekend op stap betekent de rest van de volgende week gedoe, alhoewel we
dat er wel voor over hebben wanneer je hem dan ziet genieten van een leuke
attractie
Volgende week heeft hij herstvakantie en hoewel hij
het nog niet weet, ga ik waarschijnlijk een dagje met hem naar Moviepark
Germany. Zodra hij de reclames op TV ziet begint hij al te stralen!
Hopelijk gedraagt hij zich een beetje en mochten er alsnog ouders zijn
met commentaar, dan laat deze mama-draak wel even het achterste van haar tong
zien!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Test reacties