Sinds gisteren ben ik - na 3 weken helemaal niets te nemen behalve een
dagelijkse vitamine-pil - weer begonnen met medicatie. Deze keer gaat het om een
anti-depressivum, genaamd Wellbutrin. Het schijnt dat anti-depressiva steeds
vaker gebruikt worden in de behandeling van ADHD, vooral in combinatie van deze
stoornis met depressieve klachten. Lees: mij! Terugkijkend (achteraf is dat vaak
een stuk makkelijker) ben ik daar al sinds mijn tienerjaren gevoelig voor
geweest. Niet het soort suïcidale, ik-zie-het-nut-er-niet-van-in depressies,
maar wel het type somber, neergeslagen en lusteloos. Waarom? Wist ik het
maar...
Met de grauwe winter in aantocht, een periode waarin veel mensen
gevoeliger zijn voor (winter-) depressie, en stilstaand bij de complete diagnose
(mét depressieve klachten dus) sluiten anti-depressiva dan ook (gevoelsmatig)
beter bij mij aan dan stimulerende middelen. Ik ben al druk genoeg, zou ik haast
willen zeggen ;-)
Gisteren was in mijn ogen in ieder geval een goede dag.
Best wel wat dingetjes in huis gedaan, lekker gewerkt. Nadeel is alleen wel dat
het me afgeraden wordt om deze eerste week auto te rijden in verband met
mogelijke invloed op mijn reactie-vermogen. En dat dus terwijl het hier met
bakken uit de hemel komt!
Ach ja, smelten doe ik er niet van en het kan best
verhelderend en ontspannend werken om weer eens te fietsen of te wandelen.
Nu
nog eens zien of ik ook zo helder van geest ben of ga worden om dagelijks mijn
dag met je door te nemen. De wonderen zijn de wereld nog niet uit!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Test reacties