Music was my first love

Mijn vader zei ooit eens dat het nummer 'Music was my first love' gedraaid mocht worden op zijn uitvaart. Vanwege de simpele betekenis die muziek voor iemand kan hebben, dacht ik hetzelfde, maar ach, John Miles staat tegenwoordig niet meer op mijn lijstje...
Nu leeft mijn vader gelukkig gewoon nog, maar de simpele tekst van desbetreffend nummer maakt al jarenlang deel uit van de soundtrack van mijn leven. 

Ik zou namelijk niet kunnen leven zonder muziek. Muziek een groot een belangrijk deel van mijn leven, tot op de dag van vandaag en dat zal het altijd blijven! Of het nu te maken heeft met de chaos in mijn hoofd of niet, ik word bijna dagelijks wakker met een liedje in mijn hoofd. Niet specifiek een oorwurm als 'Shalali-shalala' of 'the Ketchup Song', maar ik heb altijd mijn eigen muziek bij. 

Voor specifieke periodes in mijn leven was er bijpassende muziek en aangezien mijn muzikale interesse vrij breed is en ik volgens mijn moeder 30 jaar te laat geboren ben, varieert mijn dagelijkse dosis tussen alles uit de 50's tot aan nu. Ook klassiek mag hieraan trouwens niet ontbreken. Ik kan nog steeds in vervoering raken door klassieke stukken, maar ook klassiekers in een nieuw jasje of juist moderne nummers door complete orkesten bezorgen me met regelmaat kippenvel...

Ondanks dat ik stiekem toch echt een 90's kind ben (Anouk, Alanis, happy hardcore en de Backstreet Boys) heb ik periodes gehad waarin ik een bepaalde artiest of band grijs draaide, of deze nu van die bepaalde tijd en hip was, of niet. Denk hierbij aan Sting (& the Police), Cliff Richard, Elvis Presley, David Hasselhoff (errug Foute Uur), maar ook complete soundtracks, New Age en Mantra's, etc.
Ik heb alle radiozenders gehad, van Arrow tot 10Gold, SlamFM, 538 en 3FM. Online luisteren naar Wyldwood Radio (pagan) vind ik heerlijk en naast mijn boekencollectie ben ik zeer trots op mijn muziekcollectie, die varieert van Korn, Melissa Etheridge, Maroon 5, Racoon, Roel Esseboom, Puur, Lily Allen, Led Zeppelin, Lenny Kravitz, Bach, Mozart en verzamelaars uit de 60's, 70's, 80's,  90's, 00's en nu.

Ik houd van de diversiteit, al is het maar omdat dat de enige manier is om mijn wisselende stemmingen muzikaal bij te houden. 
De laatste tijd wordt ik vrolijk nostalgisch wanneer ik luister naar de soundtrack van Guardians of the Galaxy en voel ik me in mijn element bij het horen van Stevie Nicks op de OST van Practical Magic. Ik word licht zenuwachtig van de intro van John Legend's All Of Me (voor de insiders; de meest geprobeerde en meest verknoeide piano-intro die je dagelijks op Breda CS tot bedroevenis toe kunt horen) en weemoedig bij de tonen van Placebo's I Know waar ik mijn LDVD in mijn tienerjaren mee wegbrulde.

Toen de griep me deze week geveld had en ik op bed mezelf probeerde te vermaken, kwam ik de film Begin Again tegen. Films over muziek en muzikanten kunnen heerlijk zijn om naar te kijken en luisteren, en net zoals August Rush me tot tranen geroerd heeft, deed ook deze film dat. Misschien was het de breekbare zang van Keira Knightley, de rauwe melodieen of juist de uiteindelijke gelikte songs die voorbij kwamen. Wie weet?
Misschien ben ik een emotioneel wrak en lag ik toch al te snotteren en bibberen.
Ik weet alleen dat muziek een liefde is die naast de liefde voor mijn familie en vrienden, al jarenlang een rode draad vormt in mijn leven. 
Zoals voor zovelen geldt dat ze een vrolijke noot kan brengen, een steun in de rug of gewoon een heerlijke uitlaat voor dagelijkse emoties en beslommeringen.

She picks me up, she gives me affirmation and she truly is a love to cherish...

Music was my first love
and it will be my last
Music of the future
and music of the past
To live without my music
would be impossible to do
Cause in this world of troubles
my music pulls me through