Ontwikkeling - over Passend Onderwijs en procederen

Enkele weken geleden viel er al een brief op de mat van de school waar Damian ingeschreven staat. Het was een keurig A4-tje met daarin de aankondiging van de lerarenstaking van afgelopen donderdag.

Op Social Media was iedereen in rep en roer. Tegenstanders zuchtten hun frustraties weg en benoemden dat docenten het in hun ogen maar makkelijk hebben met hun 'korte werkdagen en vele vakanties' Voorstanders haalden uit naar de politiek en de bezuinigingen en eerlijk gezegd, kon ik me wel een beetje vinden in allebei de standpunten, zij het vanuit andere overwegingen.

Mijn mening is al jarenlang dat men niet moet bezuinigen op onderwijs en zorg, aangezien dit juist cruciale punten zijn waar juist in geïnvesteerd moet worden. Staken geeft wel een duidelijk punt, maar inderdaad zijn het de ouders en de kinderen zelf die er het meest van meekrijgen. Het niveau van de huidige docenten? Laat ik zeggen dat ik ook niet vrolijk wordt van e-mails van juffen die zelf vol met grammaticale en spellingfouten zitten (ik ben er ook heus schuldig aan, maar probeer er toch echt op te letten en ken het verschil tussen 'eens'
 en 'is')

Eind jaren '90 was ik als idealistische VWO-er enthousiast met de PABO begonnen, nadat ik voor mezelf besloten had dat de Rock Academie te weinig zekerheid bood en de studie psychologie teveel droogvoer. Na anderhalf jaar heb ik helaas wegens gezondheidsredenen moeten stoppen met de opleiding, maar wat was ik er toen al klaar mee. Toen al ging er zoveel tijd niet naar het daadwerkelijke lesgeven, maar naar zaken die in mijn ogen alleen maar bureaucratische bijzaak waren. 
Een dieptepunt was voor mij de uitslag van de toetsen grammatica, spelling en rekenen die iedere eerstejaars moest halen om zijn/haar Propadeuse te kunnen behalen (wat mij overigens niet gelukt is, maar om andere redenen)
De toetsen zelf, op niveau groep 8, haalde ik zonder al teveel problemen. Tot mijn schande had echter van alle eerstejaars, die niet alleen van HAVO en VWO, maar ook MBO afkwamen, 85% een ONvoldoende voor deze toetsen. Het grootste deel van deze toekomstige basisschooldocenten, die zelf al minimaal een diploma middelbare school op zak hadden, konden niet voldoen aan het niveau voor grammatica, spelling en rekenen dat verwacht wordt aan het einde van de basisschool zelf! '
Dit was een van de eerste momenten waarop ik ineens met een hele andere bril naar het onderwijs ging kijken.

Nadat ik mijn studie af moest breken, mijn huidige man leerde kennen en verhuisde naar Breda, ben ik uiteindelijk de horeca ingerold. Totdat ik vorig jaar ziek werd, heb ik dus een totale andere richting gevolgd qua werk, maar ik bleef altijd geïnteresseerd in ontwikkelingen binnen het onderwijs. Na de geboorte van Damian kreeg ik natuurlijk ook een ander perspectief en merk ik dat op een soort grijs gebied sta van tussen ouderlijke en (semi-)professionele interesse. Door de jaren heen heb ik regelmatig met mijn voetje tussen de deur gestaan voor Damian's onderwijs, maar heb ik ook meerdere malen overwogen de PABO weer op te pakken of eventueel zelfs de keuze voor de opleiding docent Engels te maken.

Nu zie ik al langere tijd van dichtbij dat het Passend Onderwijs niet werkt. Of de schuld nu ligt bij te weinig kennis, de (verkeerde) verdeling van geld, onduidelijkheid en weinig tot geen controle; Passend Onderwijs faalt! 
Iedere thuiszitter is er één te veel en het lijkt er helaas op dat er niet geïnvesteerd gaat worden in lang-termijn-oplossingen, maar dat men blijft dweilen met de kraan open en de situatie zal laten verslechteren.

Na de staking en met de ontwikkelingen rondom het nieuwe regeerakkoord, laait de discussie rondom Passend Onderwijs weer vol op en merk ik dat ik er zo middenin zit dat mijn kijk op zaken absoluut niet meer grijs of objectief genoemd mag worden.

Een van de berichten waar ik me eerder ontzettend aan stoorde, was die rondom de gemiste schoolfoto op het Suikerfeest (als je niet weet wat ik bedoel, Google het gerust even, de ophef was enorm!)
Later kwamen er wat meer geluiden met betrekking tot ouders die rechtszaken aanspannen tegen scholen, maar waar ik uit mijn slof schoot over procederen tegen een ongewenste klassenindeling en dergelijke futiliteiten, kan ik me nog bozer maken over onze eigen situatie:

Damian zit al vanaf april dit jaar thuis van school door fouten buiten zijn schuld om van betrokken partijen die geen verantwoording willen/durven nemen. Het rijtje van zaken die hij hierdoor al gemist heeft wordt steeds groter. Hij kon niet aanwezig zijn bij:

* Koningsdag-viering
* schoolverlatersdag
* schoolkamp
* introductiekamp

En dat zijn enkel de paar activiteiten die ik zo uit mijn hoofd weet te melden van het afgelopen half jaar. Dit gaat trouwens niet alleen over zijn laatste basisschooljaar, maar ook de start op het middelbaar onderwijs, waar hij al binnen de eerste week compleet uitviel.

We durven ons momenteel niet eens druk te maken over schoolfoto's, dat is wel het minste in het lijstje van wat hij mist. Damian wordt trouwens panisch als je maar begint over foto's, omdat een stel pestkoppen in de bus hem bedreigd heeft en ongewenst foto's wilde maken om die online te plaatsen...

We hoeven geen zaak aan te spannen over een fotokans die we als ouders zélf bewust hebben laten liggen omdat we andere prioriteiten stelden.

We hebben klachtenprocedures in ons hoofd tegen school en GGZ, waar we helaas op dit moment geen tijd en energie voor hebben. Onze prioriteit ligt momenteel bij de behandeling van Damian's trauma's en het zorgen voor een passende dagstructuur, waarbinnen hij met individuele begeleiding hopelijk weer zijn zelfvertrouwen en eigenwaarde terug gaat vinden.
Daarna pas zal onderwijs langzaam weer in beeld gaan komen en tegen die tijd moeten we dus maar gaan zien wat er überhaupt nog mogelijk is om Passend Onderwijs voor onze zoon te vinden.

Hadden we de luxe maar om ons druk te maken over schoolfoto's. Eerst maar eens zien of we de negatieven van het afgelopen jaar kunnen gaan ontwikkelen en nieuwe, positieve herinneringen kunnen gaan maken...